سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور

معرفی پروژه های اداره جنگلداری و جنگلکاری
پروژه جنگلکاری
این پروژه با هدف ایجاد پوشش جنگلی در مناطق جنگلی و غیر جنگلی در جهت توسعه جنگل و افزایش سرانه جنگل به اجرا در می آید .
در استان اصفهان این پروژه در اکثر شهرستانها با کاشت بذر گونه های بادام اسکوپاریا ، بادام آمارا و ارژن در دامنه کوهها ومناطقی که بیش از 100 میلیمتر بارندگی دارند اجرا می گردد.
لازم به ذکر است بادام اسکوپاریا در شهرستانهای قشلاقی و آمارا و ارژن در مناطق ییلاقی کشت می شود.
روش کاشت به دو روش ایجاد فارو و ایجاد گوده به شکل نعل اسبی و به فواصل 4*4 متر صورت می گیرد.




توسعه  درختكاري
اين درختكاري در اراضي مستعد با آب وخاك خوب ،شيب ملايم و فاقد هر گونه پوشش درختي در حاشيه رودخانه ها ، انهار ودر نزديكي آباديها آبياري كاملا با مشاركت مرد م توسط بخش خصوصي با گونه هاي در اوليت صنوبر ، گردو ، اكاليپتوس ، وسايرگونه هاي چند منظوره براساس شرايط منطقه اي ، اقليمي و پتانسيل هاي نهفته عملي مي گردد . از مزاياي اجرا ي اين پروژه نيز ايجاد اشتغال ، افزايش درآمد روستاييان وتوليد چوب ميوه مي باشد . در استان اصفهان اجراي اين پروژه با توليد وكشت گونه های گردو و کبوده و صنوبر  انجام ميگيرد. اجراي اين پروژه نيزتوسط بخشهاي خصوصي ودولتي و مردمي در مناطق مستعد استان صورت مي گيرد مضاف براينكه ادارت منابع طبيعي در امر تامين وتحويل نهال و همچين نظارت كارشناسي در اجراي دقيق پروژه همكاري مي نمايند .



 زراعت چوب
مقدمه
 عرصه های جنگلی نقشی حیاتی را در وجود و تداوم حیات بر روی کره زمین ایفا می کنند. پوشش درختی آنقدر اهمیت دارد که عرصه های وسیع پوشیده از جنگل برای هر کشور، موهبت و امتیاز قابل توجهی به حساب می آید. متاسفانه بهره و نصیب ایران از این موهبت طبیعی ناچیز می باشد، به حدی که از مساحت ١۶۵ میلیون هکتاری کشور فقط 4/۱۲ میلیون هکتار را عرصه های جنگلی تشکیل می دهند که همین عرصه ناچیز هم به شدت در معرض تخریب و نابودی قرار دارد به طوری که از 8/۱ میلیون هکتار جنگلهای نوار ساحلی شمال کشور فقط 2/۱ میلیون هکتار از ارزش اقتصادی قابل توجهی برخوردار است. بهره برداری چوبی از جنگلها در کنار مشکلات و معضلات اقتصادی و اجتماعی بیشمار حاکم بر عرصه ها از دلایل اصلی تخریب و نابودی جنگلها قلمداد می گردد. آمارها حاکی از بهره برداری 5/۱ میلیون متر مکعب بهره برداری چوب در قالب طرحهای بهره برداری، ۶/١ میلیون متر مکعب بهره برداری قاچاق و ۶ تا ٧ میلیون متر مکعب مصارف  روستانشینان و دامداران است که این همه خارج از توان این عرصه ها بوده و به تخریب روزافزون عرصه های فوق منجر می گردد. از سوی دیگر به دلیل محدودیت منابع تولید کننده غیر جنگلی (به طور عمده صنوبر کاریها) و عدم خواست و توان افزایش واردات چوب و فرآورده های آن به کشور چاره ای جز افزایش توان تولید چوب در خارج از عرصه های جنگلی وجود ندارد. صنوبر کاری در ایران قدمتی به کهنسالی تمدن ایران زمین دارد و از دیر باز در کناره رودها، مسیرهای آبیاری، باغها، زمینهای کشاورزی و منازل روستائی این درختان سریع الرشد و زود بازده جهت تولید چوب کاشته  می شدند. صنوبرها گروه بزرگي از درختان خزان كننده ميباشند كه رشد سريع داشته و به ارتفاع بالا مي رسند، ارتفاع 18 متر طي 15 سال در اغلب گونه ها مشاهده شده است. از نظر گياهشناسي متعلق به جنس پويولوس و از تيره بيديان ميباشد كه داراي 5 زيرجنس يا بخش ، ايگروس، لوسه، تاكاماهاكا، لوكوئيدس و تورانگا ميباشد. صنوبرها به نامهاي آسپن، پوپلار و كاتن وود ناميده ميشوند كه عمدتاً در آسيا، اروپا و آمريكاي شمالي يافت ميشوند. به دليل آساني دو رگ پذيري تعدادگونه هاي طبيعي (وحشي) آن مشخص نمي باشد. از چوب صنوبرها در صنايع كبريت سازي، نئوپان (تخته خرده چوب)، فيبر، جعبه سازي همراه با چوب سوزني برگان در صنايع كاغذسازي، در ساختمانهاي روستايي و اسكلت گلخانه ها استفاده مي شود. مصرف سرانه بالاي چوب در كشور و عدم تكافوي آن از طريق جنگلها از يك طرف و خواص صنوبرها به دليل تنوع گونه ها، رشد سريع و مصارف متفاوت چوب از نكاتي است كه كشت صنوبرها را توجيه مي كند. 15 ـ 10 برابر درختان جنگلي توليد چوب صنوبرها مي باشد. تنوع گونه ها در صنوبرها اين امكان را فراهم كرده كه بتوان بهترين ارقام را براي هر منطقه آب و هوايي انتخاب كرد. با توجه به جمعيت 70 ميليوني كشور ومصرف سرانه 4/0 متر مكعب چوب و فراورده هاي چوبي ، نياز كشور حدود 28 ميليون متر مكعب چوب در سال مي باشد كه مقدار كمي از آن توسط جنگلها تامين مي گردد وبقيه يا بايد از خارج كشور وارد شود و يا اينكه از طريق كشت چوب نياز كشور تامين شود .از آنجاييكه صنوبر ها از سريع الرشد ترين در ختان با سازگاري اكولوژيكي بالامي باشد مي توانند بهترين جايگزين براي چوب هاي جنگلي  باشند. در حال حاضر سطح جنگلهای دست کاشت تولیدی موجود در کشور معادل ۱۵٠ هزار هکتار می باشد که از این میزان ۵٥ هزار هکتار در استانهای شمالی کشور موجود است ( 5 هزار هکتار اکالیپتوس، 50 هزار هکتار صنوبر) و ٩٥ هزار هکتار در استانهای خارج از شمال ( 25 هزار هکتار اکالیپتوس، 70 هزار هکتار صنوبر) که سهم استان اصفهان از این میزان 2000 هکتار است که به صنوبرکاری اختصاص داده شده است.



٢-١- بررسی گونه های درختی سریع الرشد موجود در استان اصفهان
  عمده گونه های سریع الرشد موجود در استان اصفهان شامل انواع تبریزی P.nigra و سپیدار P.alba می باشد لیکن گونه هایی نظیر اکالیپتوس، گز درختی، آکاسیا نیز در بعضی شهرستانهای کویری استان نظیر اردستان، کاشان، نطنز و آران و بید گل قابل کشت می باشد. گرچه در بعضی سالها به دلیل سردی هوا و کاهش شدید درجه حرارت سرما زدگی شدید ایجاد می شود و باعث خشک شدن گونه ها می گردد. البته این نکته قابل ذکر است که در شهرستانهای کویری و بیابانی استان هدف اول باید حفاظت خاک باشد و زراعت چوب در مرحله بعدی قرار دارد. از طرفی دیگر در بیشه زارها نوعی صنوبر بومی به نام پده P.euphratica را بطور طبیعی می توان مشاهده کرد که توسعه کشت آن تا حدی اقتصادی است. با این حال در مناطق کویری و حتی مناطق سردسیر و خشک نیز هر جا رطوبت در خاک وجود داشته باشد، می تواند رشد کند. پده در مقایسه با دیگر صنوبرها مقاومت بیشتری را در برابر شوری خاک و خشکی نشان می دهد اما به ندرت قامت آن مرتفع می شود و معمولا" در شکل و اندازه متوسط بیشه های انبوهی را به وجود می آورد. این گونه در مناطق مختلف به نام های پده، گردبید، بید سمرقندی، پلک و پی چوب معروف است. . در مناطق کویری گونه های اکالیپتوس از جمله E. camaldulensis، E. microtheca، E. terticornis و ... با توجه به سازگاری با شرایط آب و خاک قابل توسعه است. لیکن از انواع گزها تنها گز شاهی Tamarix aphylla  را میتوان در یک فعالیت اقتصادی درختکاری با توجه به رشد قطری و طولی سالیانه و استفاده از خرده چوب آن در صنایع نئوپان استفاده نمود.
  لازم به ذکر است که چوب صنوبر به علت طول و ضخامت الیاف و رنگ سفید چوب درون، مرغوبتر از سایر درختان سریع الرشد می باشد و در صنایع فرآوری کاربرد بیشتری دارد و اکالیپتوس در رتبه بعدی قرار دارد.
کاشت گونه های بومی صنوبر در استان اصفهان قدمت دیرینه ای دارد و زارعین در استان با روش های کاشت آن آشنایی داشته، در زمین های حاصلخیز حاشیه رودخانه ها، نهرها و همچنین اطراف خانه ها و مزارع، اقدام به کشت انبوه این درختان نموده، بخش قابل توجهی از نیاز به چوب خود را از این درختان تامین می کنند. گونه های خارجی صنوبر در ایران از حدود ۴٠ سال پیش عمدتا در شمال کشور و به صورت پراکنده در دیگر مناطق کشور وارد شد و از سال 1347 موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع در خصوص گونه های سریع الرشد و زود بازده فعالیتهای تحقیقاتی وسیعی انجام داده است. در آمار منتشره توسط مجله جنگلبانی آناسیلوا (١٩۶۵) اعلام شده که ایران دارای تولید سالانه ٢/٢ میلیون متر مکعب چوب صنوبر در سال می باشد، لیکن متاسفانه از آن زمان به دلیل کم توجهی به این بخش و گسترش محصولات زراعی رقیب برای توسعه زراعت چوب، از سطوح تحت کشت صنوبر کاسته شده است به گونه ای که این کاهش در استان اصفهان در قالب تخریب بیشه زارها ظاهر و تولید آن به شدت کم شده است. از طرفی دیگر، تولید سالیانه چوب در جنگل های طبیعی شمال در هر هکتار حدود ۵/٢ متر مکعب است در حالیکه در زراعت چوب میتوان به تولید ٢٠-١۵ متر مکعب و بیشتر در هکتار دست یافت. همچنین سرانه جنگل در کشور ما کمتر از ٢/٠ هکتار برآورد می گردد در حالی که سرانه متوسط جهانی معادل ۶/٠ هکتار اعلام شده است.



شناسائی وضعیت آب قابل استحصال در استان اصفهان
رودخانه مهمی که در استان اصفهان از منطقه زاگرس جریان دارد، رودخانه زاینده رود است. رودخانه زاینده رود یکی از بزرگترین رودخانه های فلات مرکزی ایران است که از ارتفاعات زردکوه بختیاری واقع در جنوب غربی اصفهان و از بخش شورآب تنگ گزی استان چهارمحال و بختیاری سرچشمه میگیرد و پس از طی بیش از سیصد و شصت کیلومتر از مغرب به مشرق ، دشتها و زمینهای زراعی اصفهان را آبیاری و درنهایت به باتلاق گاوخونی که در ۱۴۰ کیلومتری جنوب شرقی اصفهان واقع شده میریزد. دبی متوسط آن ۴۲ و دبی سالانه آن ۱۳۲۸ میلیون متر مکعب است. حاشیه دو طرف آن به کاشت انواع درختان و نیز گونه های چوبده اختصاص داده شده است. متاسفانه به دلیل عدم حمایت از کاشت گونه های سریع الرشد زود بازده صنوبر عمده حواشی رودخانه ها به برنجکاری تبدیل و سالیانه دهها تن سموم مختلف به رودخانه واریز و سبب به هم خوردن اکوسیستم رودخانه شده است. با جایگزینی این قبیل کشتها به گونه های سریع الرشد زود بازده و با ایجاد انگیزه لازم جهت زارعین می توان سپر محکمی در حاشیه رودخانه ایجاد و از تبدیل اراضی به کشتهای دیگر، ویلا و سایر تاسیسات جلوگیری کرد و پاکی و زلالی رودخانه از ابتدا تا انتها را حفظ نمود. علاوه بر شهرستانهای چادگان، لنجان، مبارکه، اصفهان و فلاورجان که رودخانه زاینده رود به صورت مستقیم از عرصه آنها عبور می نماید، شهرستان سمیرم شامل رودخانه ماربر که بخشی از آن از منطقه سمیرم می گذرد، بخش آب ونک به دلیل وجود رودخانه های مختلف و نیز منطقه وردشت دارای پتانسیل زراعت چوب می باشد که نیازی به آبیاری و استحصال آب ندارد. همچنین در منطقه فریدونشهر به دلیل وجود رودخانه های مختلف از جمله وهرگان و رودبار و ... و نیز غالب دره هایی که آب دائم دارند را می توان به زراعت چوب اختصاص داد و از این طریق با حجم قابل توجهی تولید چوب، کمک به اقتصاد روستاییان انجام داد. از طرفی دیگر شهرستان فریدن به دلیل وجود رودخانه ای که از سرشاخه های رودخانه زاینده رود می باشد برای زراعت چوب مساعد می باشد و آب مورد نیاز نیز از طریق رودخانه قابل استحصال است. شهرستانهای گلپایگان و خوانسار نیز از شرایط مشابه شهرستانهای فوق الذکر برخوردار هستند. ميزان مصرف ساليانه چوب در سطح استان اصفهان عبارتست از:
الف)- چوب روسي 15000 متر مكعب
ب)- چوب جنگلي 15000 متر مكعب
پ)- چوب كبوده 40000 متر مكعب مي باشد. از طريق گمرك انزلي- آستارا- امير آباد و نوشهر عمدتا" چوب روسي به ابعاد مختلف وارد میشود. چوب جنگلی به صورت الوار راش، افرا و توسکا و چوب کبوده نیزبه صورت عمده از استانهای دیگر و بخش کمی از داخل خود استان تامین می شود.
در پایان این نکته قابل ذکر است که چون در هر منطقه آب و هوائي ارقامي از صنوبر بيشترين سازگاري و توليد چوب را دارند لذا در استان اصفهان نيز لازم است با انجام تحقیقات همه جانبه بتوان ارقامي از صنوبر را انتخاب کرد كه علاوه بر اينكه با شرايط آب و هوايي منطقه سازگاري داشته باشد بيشترين مقدار چوب را نيز توليد كند.
پروژه احداث فضاي سبز
ايجاد فضاي سبز با پاركهاي دست كاشت فرق دارد در پارك دست كاشت طراحي هاي ظريف و سليقه هاي خاص معمول ميگردد كه د راينجا كه در اينجا چنين نخواهد بود بلكه ايجاد فضاي سبز به منظور رفع بحرانهاي زيست محيطي ، كاهش سروصدا وجلوگيري از آلودگي هوا ، تلطيف آب وهوا ، ايجاد مناظر زيبا و نشاط بخش در سطح قابل ملاحظه با استفاده از يك يا چند گونه سازگار با منطقه مي باشد تا جان دوباره اي در كالبد طبيعت مرده دريده شود . در استان اين پروژه از مجموعه از درختكاري  ارگانهاي دولتي وبخش خصوصي و همچنين 25/ فضاي سبز اراضي واگذاري از طريق كميسيون ماده 31و 32 جهت تاسيسات ،كارخانجات و ... و درختكاري به صورت انبوه و پراكنده در نقاط مختلف محدود ه استان را شامل مي شود كه اجراي اين پروژه كمك به كمبود به فضاي سبز وتعديل و تلطيف هوا وجلوگيري از آلودگي حاصل از وجود كارخانجات وماشين آلات وجلوگيري از فرسايش خاك و نفوذ پذيري آبهاي جاري و هرز آبهادر داخل خاك و توليد اكسيژن لازم وايجاد مكانهاي مختلف جهت استراحت و آسايش افراد و مسافران در نظرگرفته شده است . در اين پروژه عمليات فوق كاملا ً بخش خصوصي و دولتي با در اختيارگذاردن نهال از طرف اداره كل منابع طبيعي استان صورت مي گيرد .
فضاي سبز محور شهرضا به اصفهان به طول 20 كيلومتر در دو طرف جاده هر طرف 3 رديف كه با گونه هاي كاج، سرو، اقاقيا، توت، زبانگجشك و ... كشت شده است.
فضاي سبز محور مورچه خورت كه منتهي به اتوبان اصفهان- كاشان مي شود و با گونه هاي كاج، سرو، عرعر، سنجد و توت به طول 3 كيلومتر كشت شده است.
هرساله نیز با مشارکت دستگاهها و ارگانهای دولتی وکارخانجات و نیروهای نظامی و انتظامی و بخش خصوصی وبا نظارت اداره کل منابع طبیعی اقدام به توزیع و کشت بیش از یک میلیون اصله نهال جهت ایجاد و افزایش سرانه  فضای سبز اقدام می گردد.
 
 ذخيره‌گاه‌هاي جنـگلي
مقدمـــــه:
ذخيره‌گاه جنگلي يك عرصه جنگلي است كه به دلايل اكولوژيك و يا دخالت‌هاي انساني دچار نقصان بوده و با خطر انقراض روبرو مي‌باشد و با تجربه به اينكه چنين پديده‌اي نابودي تنوع بيولوژيك را در زيست كره به دنبال خواهد داشت مي‌طلبد به منظور جلوگيري از چنين روندي برنامه‌اي را در جهت حفاظت از بين مناطق و به منظور استمرار تجديد حيات مدنظر داشت. اين برنامه در دو محور مي‌تواند سازماندهي گردد.
1. كنترل حفاظتي و حمايتي
2. مديريت عمليات اجرائي
اين برنامه‌ها به منظور حفاظت و حمايت از گونه‌هاي مورد تهديد، نادر، در حال انقراض و يا داراي صفت ژنتيكي برتر اجرا مي‌گردند. بديهي است توجه به مشكلات اقتصادي، اجتماعي، سياسي و فرهنگي پيرامون اين عرصه‌ها و شناسائي دقيق گونه‌هاي موجود از منظر علم گياه شناسي بسيار حائز اهميت مي‌باشد.
بررسي اينكه توده‌هاي جنگلي مورد نظر در ايران به دو بخش ذخاير جنگلي و ذخيره‌گاههاي جنگلي تقسيم گردند و اينكه آيا چنين توده‌هايي مي‌توانند در راستاي معيارهاي جهاني (IUCN) و الگوبرداري از ذخيره‌گاه‌هاي بيوسفر مديريت گردند موضوعاتي است كه نيازمند جلسات كارشناسي متعدد با تكيه بر تحقيقات صورت گرفته در سطح جهاني و احيانا ايران ممكن خواهد بود. همچنين هنوز تصميم‌گيري واحد و مشخصي درخصوص قائل شدن به مقوله (Corezonc) يا هسته مركزي در 5/1 مركزي سطح توده و Buffer Zone) 5/4 ) سطح پيراموني به عنوان نقاط ضربه گير و مديريت مورد نظر در اين دو منطقه به لحاظ معيارهاي فني و استانداردهاي جهاني در بخش اجرائي در كشور ما صورت نپذيرفته كه به نوبه خود نيازمند بحث، بررسي و جلسات كارشناسي مي باشد.
در كشور ما تا كنون به منظور حفاظت و حمايت از گونه‌هاي جنگلي نادر و جلوگيري از انقراض آنها اقداماتي هر چند ابتدائي و ضعيف صورت گرفته، اين اقدامات با تكيه بر مفاد متون قانوني و توسط سازمان‌هاي ذيربط به اجرا درآمده است. ( براي مشاهده قانون حفظ و حمايت از منابع طبيعي و ذخاير جنگلي كشور به قسمت "قوانين منابع طبيعي" همين سايت مراجعه كنيد).
هيات وزيران در جلسه مورخ 16/12/71 بنا به پيشنهاد شماره 7767/71/10 مورخ 28/10/74 وزارت جهاد سازندگي و به استناد ماده 3 قانون حفظ و حمايت از منابع طبيعي و ذخاير جنگلي كشور مصوب 1371 آئين نامه اجرائي ماده 1 قانون ياد شده را به شرح زير تصويب نمود:
برنامه‌ريزي در راستاي مديريت ذخاير جنگلي:
واقعيت اينست كه تا كنون در كشور ما يك برنامه مديريتي و اجرائي درخصوص مديريت مناطق ذخيره‌گاهي در همه ابعاد تهيه و تنظيم نگرديده است. اين برنامه بايد جامع و فرابخشي ديده شود. بر اين اساس ارتباط با ساير سازمان‌ها و ارگان‌هاي ذيربط در اجراي مراكز علمي و تحقيقاتي، سازمان‌هاي بين المللي به همراه منابع و اعتبارات مالي مكفي مي‌تواند حركتي رو به جلو باشد.
معهذا در ادامه و قبل از ارائه راهكارهاي موجود به طبقات (IUCN , Redlist)  اشاره خواهد شد.
• گونه‌هاي منقرض شده (EX)  يا Extinct   
• منقرض شده در طبيعت EW يا  Extinctin the Wild
• بحراني CR يا Critically Endongered  - در خطر تهديد T يا  Threatened
• در خطر انقراضEN يا  Endargered  - در خطر تهديد T يا  Threatened
• آسيب پذير VU  يا  Vulnerable  - در خطر تهديد T يا  Threatened                      
• با ريسك كمتر LR يا Lower Risk
خود شامل سه وضعيت  1- وابسته به حفاظت Conservation Dependant  و 2- در شرف تهديد  NT يا Near Threatened و 3- داراي كمترين نگراني LC يا Least Concern
• كمبود داده ها DD يا Data Defeicient                
• ارزيابي نشده ها NE يا Not Evaluated
بر اين اساس مرحله اول در مديريت ذخاير جنگلي شناسائي گونه‌هاي بحراني، درخطر انقراض، آسيب پذير و … و رويشگاه‌هاي آنها مي‌باشد.
مرحله بعدي مشخص نمودن جهات اربعه منطقه شناسائي شده و انجام آگهي است.
مرحله سوم تشخيص هسته مركزي (Core zone) و مناطق ضربه گير پيراموني (Buffer zone) البته در صورتي كه قائل به آن ‌باشيم، است.
مرحله چهارم تهيه نقشه
مرحله پنجم تدوين كتابچه طرح ذخيره‌گاه منطبق با شرح خدمات تهيه طرح ذخيره‌گاه‌هاي جنگلي كه در ادامه آمده است مي باشد.
مرحله ششم ايجاد حصاركشي در منطقه هسته مركزي و گماردن قرق بان مي‌باشد. لازم به ذكر است حصاركشي بايد به گونه‌اي بوده كه ارتباط بين  فلور و فون منطقه محصور شده با مناطق پيراموني قطع نگشته و گماردن قرقبان نيز از طريق مشاركت با مردم محلي و بومي منطقه باشد.
و بالاخره مرحله پاياني تهيه شناسنامه.
عمليات اجرائي در منطقه بر اساس اصول و معيارهاي علمي و فني در كتابچه طرح بايد ديده شود. اين عمليات مي‌تواند شامل:
• ايجاد خراش سطحي در منطقه هسته مركزي، در صورت عدم زادآوري مناسب صورت گيرد.
• بذرگيري از عرصه و كاشت بذر، البته در صورت لزوم بررسي‌هاي دقيق علمي و شناخت مرحله توالي اكولوژيكي توجيه پذير مي باشد.
نكته:
- كاشت نهال به هيچ عنوان در منطقه مذكور توجيه علمي و فني ندارد.
- از كاشت بذر از سايت هاي غير از سايت ذخيره‌گاهي مورد نظر تا سر حد امكان مگر در مواقعي كه خطر بطور جدي گونه حمايتي را تهديد مي كند بايد اعراض نمود.
- از كاشت بذر ساير گونه‌ها در منطقه مذكور به شدت بايد دوري كرد.
- مديريت مناطق ضربه گير و پيراموني نيازمند جلسات كارشناسي متعدد و تصميم گيري در مورد اين مناطق بر اساس استانداردهاي جهاني، تحقيقات دانشگاهي و پتانسيل‌ها و شرايط موجود صورت مي پذيرد.
 
 
پروژه نگهداري و توسعه ذخيره گاههاي جنگلي
 
ذخائر جنگلي شامل رويشگاههاي مورد انقراض ، نادر ، مورد تهديد وديگر گونه هاي بومي در هر منطقه مي باشد . تنوع آب وهوايي دراستان فارس باعث ايجاد مناطقي با رويشگاههاي متفاوت ومتنوع گرديده كه تعدادي از اين گونه ها از نظر ژنتيكي نسبت به ساير گونه ها برتر مي دارند كه بايستي تحت حفاظت ونگهداري ومديريت خاص در آيند چون در گونه هاي در حال انقراض تجديد حيات به معني واقعي صورت نمي پذيرد و همين عامل باعث انقراض آنها مي گردد . در پروژه ذخائر جنگلي عمليات شناسايي گونه هاي مذكور از نظر اينكه جزو گونه هاي در حال انقراض يا نادر وي تهديد شونده هستند انجام وسپس با تهيه طرح ومدون شدن آن نسبت به عمليات اجرائي جهت حفظ ذخائر ژنيتكي اقدام مي گردد.